Nong Eye’s sickness 3

น้องอายดีขึ้นไม่ถ่ายแล้ว พื้นกรงแห้งสนิทน้องอายเงยหัวมองน้องสาวแต่งตัว แม่เช็ดตัวให้หนู ทาแป้งหอมๆ วันนี้พาน้องอายไปส่ง รพ. อีกหมอชมว่าแข็งแรงขึ้น วันนี้ให้น้ำเกลืออีก ตอนเย็นแม่ไปรับน้องอายไม่ถ่าย ไม่อาเจียนแล้ว เย้ๆ กลับจากทำงาน แว้บไปเฝ้าน้องอายที่บ้านน้องสาวเหมือนเคย น้องอายเดินโงกเงกลงมาจากกรง พี่เลยอุ้มหนูไว้ตัวหนูนิ่มม้ากกกกกกหนูนอนตัวงอตัวพับในอ้อมกอดของพี่หูที่ทั้งยาวทั้งใหญ่อยู่แล้วตอนนี้มันดูใหญ่กว่าเดิมอีกเพราะหน้าหนูเล็กลง เล็กแหลมเลยล่ะดวงตาของอายมีแววสดใสขึ้น น้องอายสู้ๆ นะ ^_^

Nong Eye’s sickness 2

เมื่อคืนอายนอนบ้านน้องสาวถ่ายทั้งคืนกระโดดออกมาจากกรงพร้อมสายน้ำเกลือด้วยคงเพราะพื้นมันชื้น จากอาเจียนและอึของหนูเลยนอนไม่สบายตัวเลยใช้กำลังที่อ่อนระโหยโรยแรงกระโดดออกมาจากกรง เมื่อคืนน้องสาวเลยงานหนักต้องลุกมาดูหนูทุกๆ 3 ชม. เช้ามาก็ยังซึม และเพลียยังถ่ายปนเลือด และยังอาเจียนอยู่ เช้าก่อนไปทำงาน พาน้องอายไปส่งคุณหมอที่ รพ. ก่อนคุณหมอสอบถามอาการ และให้ยาหลายอย่างทั้งยาต้านไวรัส ยาต้านแบคทีเรียในลำไส้ กลูโคส พี่ๆ ผู้ช่วยคุณหมอ ดูแลน้องอายอย่างดี ตอนเย็นแม่มารับน้องอายกลับหมอบอกว่ายังถ่ายอยู่ 2 รอบ ยังมีเลือดปนเยอะเหมือนกันแต่ก็เหมือนมีแรงกว่าเมื่อวานแต่ก็ยังนอนซมอยู่ ตอนแม่พากลับบ้าน อายอาเจียนอีกรอบเพราะแม่ขับซิ่ง – -“ เวลามองหน้าอาย เป็นอารมณ์ที่บอกไม่ถูกเหมือนอายพยายามจะบอกว่า “หนูขอโทษที่หนูป่วย” “หนูขอโทษ ที่ทำให้แม่และพี่ๆ เดือดร้อน”มองหน้าอายทีไร ก็พาลจะร้องไห้ทุกทีสงสารอายมาก อยากให้อายหายป่วยไวๆ ถึงอายจะเพี้ยนๆสายตาไม่ดี ชอบเห่าพี่ๆ เพราะมองเห็นไม่ชัด นึกว่าเป็นคนแปลกหน้าเอ๊ะ…หรือหนูว่าพี่ๆ หน้าแปลก -“- อายเกิดมาหลังเพื่อน ตัวเล็กกว่าเพื่อนอยู่ๆ ก็เป็นเชอรี่อายขึ้นมาซะอย่างงั้นน้องอายเลยได้ชื่อว่า “อาย” นั่นเอง น้องอายเคยถูกเลือกให้ไปอยู่กับคนอื่นแต่ก็ถูกส่งกลับมาในวันรุ่งขึ้นเพราะเห่าเสียงดังมาก พี่ไม่รู้เหมือนกันว่าหนูทำแบบนั้นเพราะไม่อยากอยู่กับเขาและหนูอยากกลับมาอยู่บ้านกับพี่ๆ ใช่หรือไม่ แต่ที่พี่รู้ก็คือ หนูจะเจียมตัวกว่าใครๆเวลาโดนดุ หนูจะนอนแผ่หงายท้อง สั่นหางดิกๆประหนึ่งว่าหนูยอมแล้วค่า ยอมทุกอย่างแล้ว รักหนูหน่อยนะคะ อืมมมมมเขียนไปก็จะร้องไห้ไป …

Nong Eye’s sickness 1

น้องอายไม่สบาย แม่โทรมาบอกน้องสาวตอนบ่ายๆวันนี้เลยออกจากออฟฟิศไวไปรับอายที่บ้านแล้วไปโรงพยาบาล ช่างใจกันสองคนพี่น้อง จะไป รพ. ไหนดีเกลียด โรงพยาบาลสัตว์แถวๆ ประชานิเวศน์ ไม่อยากไปเหตุผล..มี ไว้ค่อยเล่าวันหน้า น้องสาวบอกว่า น้องที่ที่งานแนะนำ รพ. แถวๆ แจ้งวัฒนะ ไปก็ไป ไกลหน่อย แต่คงไม่โดนตีหัวแตกเหมือนโรงพยาบาลสัตว์แถวๆ ประชานิเวศน์ มั้งนะ รพ. ชื่อ “สัตว์สงเคราะห์” อืมม…จะไหวไหม…ลองดูละกัน เข้าไปถึง หมอก้อง อุ้มอายเข้าห้องตรวจ อาการไม่สู้ดีหมอหา tester เพื่อทดสอบว่าเป็นโรคตับอ่อนอักเสบหรือเปล่า มาทดสอบผลเลือดบอกว่าไม่เป็นหมอ assumed ณ จุดนี้ว่าน่าจะไปกินอะไรแปลกๆ ลำไส้น่าจะอักเสบ แต่ยังไม่รู้ว่าอักเสบเพราะอะไร น้องอายโดนจิ้มสายน้ำเกลือ ตอนนี้มีขวดน้ำเกลือเป็นของตัวเองหมอบอกว่าให้กลับไปนอนบ้านก่อน แล้วพรุ่งนี้พามาตรวจอีกครั้ง ตอนกำลังจะจ่ายเงิน น้องอายก็ poops มีเลือดปนด้วยกลิ่น…แย่มากกกกกมันคาวเลือดหมอตกใจ กลิ่นอะไรและตกใจยิ่งกว่าเพราะหมอบอกว่าเป็นลำไส้อักเสบแน่ๆ น่าจะจากไวรัสด้วย กลิ่น poop แบบนี้หมอเอา tester อีกตัวมาตรวจเพื่อหาว่าเป็นจากไวรัสรึเปล่าผลตรวจบอกว่า…ใช่ ใจหายไปอยู่ที่พื้นหมอบอกว่า อัตรารอด 50/50 นะเพราะเป็นไวรัสตัวแรกสุดแล้วที่สำคัญ ต้องเฝ้าระวังอาการตัวที่เหลือที่บ้านด้วย …

ป่วย…

ปวดท้องตั้งแต่เมื่อคืนไม่รู้เป็นอะไร สงสัยฝรั่งแช่บ๊วยแน่ๆกว่าจะนอนหลับก็รุ่งเช้าวันนี้เลยตื่นเกือบบ่ายไม่มีใครอยู่บ้านเลยมีแต่หมาสีตัว เล่นกันซะหลังบ้านเละ เหอๆ ตอนแรกว่าจะไปสำเพ็ง แล้วกลับมาตั้งฮั่วเส็งแต่ป่วย เลยงดทุกอย่าง อยากไปทะเลจัง…

Happy Friday

ลืมสนิทว่าวันนี้ธนาคารหยุดครึ่งปีจะทำธุรกรรมทางการเงินหน่อย วันนี้คงไม่ได้ทำพรุ่งนี้อย่าลืม แวะไปทำด้วย (เตือนตัวเอง) ใจคนนี่เข้าใจยากจริงๆ โดยเฉพาะใจตัวเองแถวบ้านเรียกว่า ฟุ้งซ่าน 555+ บ่นไป ทำงานไป -“-

เวลาที่หล่นหาย

รู้สึกว่า ทำเวลาหล่นหายไปหลายปี มีใครเคยรู้สึกแบบนี้บ้าง…

Days after turned back to city life

กลับมาอยู่บ้านเกิดได้เกือบเดือนแล้ว กลับมาทำงาน บนถนนที่คุ้นเคยเมื่อ 10 ปีก่อน รถติดมากกว่าเดิม 10 เท่า 555 ชีวิตวุ่นวายที่ห่างหายไปกว่า 5 ปี กลับมาแล้ว ปรับตัวซักพักก็คงเข้าที่เข้าทาง เอาเป็นว่า รู้สึกดีที่ได้กลับมาอยู่บ้านก็แล้วกัน 🙂

ทำบุญวันมาฆะบูชา

ออกไปทำสังฆทานที่วัดพระธาตุถ้ำผาตอง อยู่ไม่ไกลจากม. เท่าไหร่นัก เข้าไปในบ้านถ้ำผาตอง ลึกเหมือนกัน พอไปถึงก็นึกได้ว่าเคยมาแล้ว เมื่อสองสามปีก่อน มากับอ. สำนักวิชาวิทย์สุขภาพ (อ. สุ) ทำบุญเสร็จก็เดินเข้าไปด้านใน จนถึงปากถ้ำ ไม่กล้าเดินเข้าไปด้านใน มีความรู้สึกแปลกๆ บอกไม่ถูก แต่ก็อยากรู้นะว่าข้างในเป็นอย่างไร แต่ไม่กล้าเข้า วันนี้ไม่รู้จะได้บุญหรือไม่ รู้แต่ว่าได้ความสุขใจกลับไป ก็เพียงพอแล้ว

Thursday in the afternoon

จิตใจว้าวุ่น ไปวิหารพระเจ้าล้านทอง ไหว้พระ ขอพร ให้จิตใจสบายขึ้น หวังว่านะ…

วันที่ไม่อยากจดจำ

วันนี้คงเป็นอีกวันที่ไม่อยากจดจำ แต่ยิ่งสลัดมันออกแค่ไหน ก็ดูเหมือนหัวใจและสมอง จะยิ่งดึงมันเข้าสู่ห้วงความทรงจำมากขึ้นเท่านั้น อยากจำ…กลับลืม อยากลืม…กลับจำ